Categorie: opvoedstijlen

Categorieën
opvoedstijlen ouder zijn

Attachment parenting- wat is dat nou eigenlijk?

De term heb je vast al gehoord: attachment parenting. Maar wat is dat nou? Is attachment parenting beter dan andere opvoedstijlen? Kun je het wel combineren met werken?

Wat is attachment?

Attachment is het Engelse woord voor hechting. Hier is al heel veel over geschreven vanuit de pedagogiek en de kinderpsychologie. De meest geaccepteerde mening over hechting, is dat een goede hechting tussen ouder en kind belangrijk is voor je geestelijke gezondheid. Dat wordt ook wel ‘veilige’ hechting genoemd en betekent zoveel als dat een kind vertrouwen heeft in de liefde van zijn ouder(s).

Wat is attachment parenting?

Attachment parenting, bedacht door Martha en William Sears , is een opvoedstijl die probeert om de veilige hechting zoveel mogelijk te stimuleren. De simpelste manier om dat voor hen te doen, is er altijd zijn voor je kind. Dat wil zeggen: 24 uur fysiek aanwezig, zeker de eerste twee jaar. Gelukkig mag je dat wel met beide ouders tegelijk doen.

Altijd bij je mini in de buurt?

Ja, altijd je mini in de buurt: borstvoeden, samen slapen, je kind dragen. Heb je dan geen me-time nodig? Nou ja, dat is maar hoe je het bekijkt. Wat mij betreft is lezen naast een slapende mini ook me-time. Of spelen…

Maar Attachment Parenting is ook: liefdevol behandelen, huilen serieus nemen (later: actief luisteren) en opletten voor slecht advies. (Of in het Engels: bonding, breastfeeding, babywearing, bedding near baby, belief in the cries of baby, beware of baby trainers).

Borstvoeden

Ik ben voor borstvoeden, omdat het makkelijk en goedkoop is. Soms moet je even doorzetten voordat het lukt, maar er zijn genoeg voordelen om er een beetje moeite voor te doen. (Kijk op de site hoe je borstvoeden makkelijk maakt en wat je kunt doen als het niet lukt.)

Ik denk alleen dat Attachment Parenting wel iets vriendelijker kan zijn tegen ouders die voor de fles kiezen, om wat voor reden dan ook. Ik kan me niet voorstellen dat gezellig de fles geven niet net zo goed voor hechting kan zorgen als borstvoeden. Dat oordelen over fles of borst moet eens ophouden.

Samen slapen

Ik ben ook fan van samen slapen. Het is niet voor niets dat we dan ook lang een aanschuifbedje (ahem, nog steeds) hebben. Maar naast elkaar slapen is meer dan prima en veel veiliger dan het soms aangeraden in-één-bed slapen van Attachment Parenting, hoewel dit per boek verschilt.

Dragen

Ik hou van dragen en medebloggers ook (zie de review van de Manduca). Ik denk dat veel mini’s ook graag gedragen worden. Begin je later dan een paar weken na de geboorte met dragen, dan moeten de mini’s wel wennen aan die nieuwe sensatie.

Het dragen is vooral een praktische oplossing voor het probleem: altijd in de buurt van je baby zijn. Met een drager heeft je baby veel fysiek contact, zonder dat je er iets voor hoeft te laten. Er zijn zelfs mama’s die het lukt om in de doek te borstvoeden. (Mij nog nooit gelukt.)

Liefdevol behandelen en huilen serieus nemen

Erg aansprekend vind ik dat Attachment Parenting vraagt om liefdevolle behandeling van je baby. Ze gaan er net als ik vanuit dat baby’s niet horen te huilen. Doen ze dat toch, dan is er iets en moet de ouder op zoek naar wat er dan is.

Deden wij dat allemaal?

Nee. Wij deden dat niet de hele tijd allemaal. Borstvoeden wel, maar vooral ook omdat het goedkoop en makkelijk is. Samen slapen ook, vooral omdat dat heel handig is als je borstvoeding geeft. Dragen ook, maar dan vooral omdat ik die wagen niet van de trap wil tillen.

Altijd bij de mini? Nee. Want wij moesten ook werken, dus gaat de mini gewoon naar de opvang, al vanaf 6 maanden.

Heb je dan niets aan Attachment Parenting?

Toch wel. Het is een handige term om uit te leggen welke stijl goed bij ons past. Ook de tips over liefdevol en respectvol behandelen passen we veel toe.

Past attachment parenting bij jou? Waarom? Of waarom niet?

Categorieën
opvoedstijlen ouder zijn praktisch

Aanschuifbedje 2.0

Als je een ouder hoort vertellen over zijn kind, dat zo heerlijk slaapt elke nacht: die liegt.

Ze zijn er vast, hoor, slapers. (Die van jou slaapt natuurlijk de hele nacht. In zijn eigen bed.) Ik ben er alleen nog geen één tegengekomen.

Elke nacht eruit?

Onze miniman loopt elke nacht wel een keer zijn bedje uit naar het onze. Maar hij wordt te groot voor ‘erbij’. En zo sliep wekenlang niemand in zijn eigen bed: mini bij ons, mama bij mini, papa alleen… Heel gezellig allemaal, maar toch niet ideaal. Al is het alleen al omdat mijn wake-up lamp dan nooit op de goede plek staat. (En gebruikt worden zal hij; hij is te duur als gewone lamp.)

De eerste 2 jaar

Met weemoed dacht ik terug aan de eerste twee jaar: iedereen bij ons op de kamer, maar wel in zijn eigen bed. Voor de mini hadden we een aanschuifbedje, want dat is handig met ’s nachts borstvoeden. Maar hoe ruim je zo’n bedje ook laat timmeren, een peuter past er niet meer in.

Vandaar de introductie van aanschuifbedje 2.0. Deze versie is niets anders dan het ledikantje van mini naast ons bed. Extra matrasje erin om op de goede hoogte te komen, extra deken tegen de kou. Overdag slaapt hij in een gewoon groot bed. Op zijn eigen kamer. Met als bijkomend voordeel dat hij meer plek heeft om te spelen.

OK, we komen iets moeilijker onze slaapkamer in. Maar we kunnen wel weer opscheppen dat mini hele nachten slaapt in zijn eigen bed. Zolang niemand vraagt waar hij slaapt…

Ben jij een ouder van een uitzondering? Heb jij een doorslaper? Of juist niet? 

Categorieën
opvoeden opvoedstijlen ouder zijn

Prioriteiten stellen: minder schoonmaken?!

Ik leer heel veel van mijn partner. Onder andere om te kijken wat goede prioriteiten zijn. Zeker met een mini erbij was het een grote verrassing hoeveel hij met de mini kan spelen. Maar dat betekent wel dat andere dingen minder vaak gebeuren.

Opruimen of spelen?

Eén van de dingen die je los kan laten om meer tijd te maken voor je mini is hoe schoon het moet zijn in huis. En hoe vaak je moet opruimen.

Eerst hoorde ik de verhalen over urenlang spelen en buiten zijn met verbazing aan. Waar haalde mijn huispapa de tijd vandaan om én het huishouden te doen, én zoveel met de mini te spelen? Het was mij namelijk nog niet eens echt opgevallen: hij deed gewoon veel minder huishoudelijk werk dan ik zou doen! En dat is prima.

De WC hoeft niet elke dag schoongemaakt te worden. Beddengoed kan best een week of 3 (4, OK, 8) op bed liggen. Kleren kun je wel 2 of 3 dagen aan. Stofzuigen elke week is echt wel genoeg. De vloer van de keuken… ach, daar eten we niet van.

Even wennen…

En dan kom ik dus thuis in een huis dat eruit ziet alsof er veel in gespeeld is. Het plaatje hierboven bewijst dat.

Het duurde even, maar het is geweldig!

Op de dag dat de mini naar de opvang gaat, wordt er als een razende schoongemaakt, zodat het huis er weer een week tegen kan.

Ik moest zelf mijn ideeën loslaten over properheid en hygiëne, maar nu ik dat gedaan heb: heerlijk! Ik geniet veel meer van de tijd die ik met mijn kind heb, in plaats van dat ik bezig ben met me ergeren aan de staat van het huis.

Hoeveel maken jullie thuis schoon? Weegt dat op tegen tijd die je anders met je mini zou doorbrengen?

Categorieën
opvoedstijlen ouder zijn praktisch review

Ergonomisch dragen met draagzak Manduca

Je baby dragen in een draagzak is enorm praktisch en gezellig. Tenminste, dat vind ik. En als je dan besluit je kind te gaan dragen met een draagzak, kies dan vooral een ergonomische draagzak. Wij kozen voor de Manduca en hebben daar nu ruim een jaar intensieve ervaring mee.

Waarom ergonomisch dragen?

In een ergonomische drager (of draagdoek) zit je kindje in de zogenaamde kikkerhouding, waarbij de knietjes hoger zitten dan de billen. Dit is gezonder voor je kind, maar is ook wel praktisch voor jezelf. Al is het alleen maar omdat je kind niet de hele tijd al bungelend in je kruis zit te schoppen.

Veel opties: wij kozen voor Manduca

Maar welke ergonomische draagzak kies je dan? Na heel wat voorwerk en internetgesurf, viel ons oog op de Manduca. De Manduca bleek op dat moment de enige drager te zijn die meteen vanaf de geboorte gebruikt kan worden, omdat er een handige zitverkleiner ingebouwd is. En als we zouden willen, kunnen we ermee door tot onze dochter 20 kilo is. Bovendien bleek de Manduca voor een groot deel van biologisch katoen, hadden ze leuke kleuren en is Manduca een Duits merk (wat meestal ook wel iets zegt over de kwaliteit).

Een jaar lang dragen met de Manduca

Onze dochter is geboren in mei. Al meteen bleek dat we in ieder geval in de zomermaanden alle drie de voorkeur hadden voor de Manduca in plaats van de kinderwagen. Gezellig, handzaam en helemaal niet zwaar. Ook toen onze dochter naar de crèche ging, bleven we de draagzak gebruiken. Ideaal: papa brengt haar in de ochtend en legt de draagzak in haar kastje, mama kan de draagzak in de middag gewoon uit haar kastje plukken en aantrekken. We hoefden steeds maar twee gespjes wat bij te stellen. In de winter gebruikten we de kinderwagen en de auto wat vaker, dat moet ik eerlijk toegeven. Maar zelfs nu ze 10 kilo is, werkt de Manduca nog prima.

Pluspunten

  • Anatomisch verantwoorde ‘M-houding’ (kikkerhouding)
  • Te gebruiken vanaf de geboorte tot een jaar of 3 tot 4
  • Handzaam; de kinderwagen kan vaak thuis blijven
  • Fijn voor je eigen rug; 10 kilo dragen is prima te doen
  • Na wat oefening kun je je kind ‘in de lucht’ in de Manduca hijsen; geen hulp of stoel nodig
  • Wasbaar biologisch katoen
  • Trendy, degelijk Duits design; helemaal niet geitenwollensok (mocht je daar tegen zijn)
  • Niet alleen dragen op de buik, maar ook op de rug of heup

Minpunten

  • De clip tussen de schouders is een beetje lastig, zeker met loshangend, lang haar
  • De clip op de heupen moet je bedachtzaam dichtklikken en dubbelchecken
  • Een investering van 100 euro
  • Gebruiksaanwijzing is summier (maar oefening baart kunst)
  • Je moet jezelf aanleren om regelmatig alle gespjes en riempjes bij te stellen; je kind groeit snel!
  • Bij een dikke jas met stevige schouders is het lastig om de draagzak om te krijgen
  • Geen zakje of clip waar je bijvoorbeeld een speen of je sleutels ofzo aan kunt hangen

Ik ben een fan!

Je merkt het, ik heb serieus geen moment spijt gehad van deze aankoop. Ik heb geen idee hoe lang we haar nog blijven dragen in de draagzak, maar de Manduca heeft zichzelf nu al dubbel en dwars bewezen.

Van welke draagzak of draagdoek ben jij helemaal fan? Of hoe vervoer jij je kindje het liefst?

Categorieën
lichaam opvoeden opvoedstijlen ouder worden ouder zijn

Op ziekenbezoek met je kind

Toen onze mini geboren werd had ik nog 3 van mijn 4 opa’s en oma’s. Allicht dat we op ziekenbezoek moesten in het ziekenhuis. Iets later werd mijn oma erg ziek en moesten we zelfs naar een verzorgingshuis voor palliatieve zorg (begeleiding bij het doodgaan). En de mini ging gewoon mee.

Waarom mee?

Doodgaan hoort bij het leven. Daar hoef ik mijn mini niet voor te behoeden. Mijn oma was bijna 100, dus echt heel veel verdriet kreeg ik er ook niet van. Ik zou het mijn mini niet aandoen om een heel verdrietige mama te zien, maar zolang ik niet erg ondersteboven ben, neem ik hem overal mee naartoe.

De tweede reden is de reactie van mijn oma: ze onthield niet veel meer, maar ze leefde enorm op als ik de mini meenam en had het er dan de rest van de week over. Ze keek echt uit naar de zaterdag erop, wanneer ik weer kwam. Dan wilde ze de mini op schoot en begon ze spontaan kinderliedjes te zingen. Voor de mini vaak wat ongemakkelijk, maar voor haar (en mij) onbetaalbaar.

Wat doe je dan?

Maar, een kind van anderhalf wil wel vermaakt worden! Gelukkig hebben de meeste ziekenhuizen en zeker de palliatieve zorghuizen een huiskamer en vaak is er ook speelgoed. Prima!

We speelden dus veel met speelgoed van daar, maar ik nam ook een grote luiertas mee met daarin de volgende dingen:

  • speentjes (want als hij het niet naar zijn zin heeft op schoot, helpt dat)
  • knuffels
  • boekjes
  • iPad (als beloning, voor het op schoot zitten bij oma)
  • regenkleding (om ervoor en erna buiten te kunnen spelen)
  • wisselend speelgoed
  • snacks en drinken

Als het niet (hard) regende, namen we mijn oma ook in de rolstoel mee naar buiten. Voor haar leuk, voor ons prettig, want dan zit je niet zo binnen. Kon dat echt niet, dan gingen we van tevoren, of tussendoor, of erna zelf naar buiten om te spelen.

Luchtiger

Zorgen voor onze oude mensen en ziek zijn en doodgaan hoort voor ons bij het leven. Wij hebben de mini daar niet van weggehouden, maar geprobeerd om hem op een voor hem acceptabele wijze te betrekken. Het bezoek werd ook een stuk minder zwaarmoedig door het meenemen van een klein kind.

Vond de mini het spannend? Ja, maar ik was erbij en we konden elk moment dat het te erg werd weg. Zou ik het weer doen? Ja, absoluut.

Begrafenis

Het werd ook een verwachting dat de mini mee zou gaan naar de begrafenis. Voor mij prima, want het was geen heel moeilijk afscheid. Voor de mini was het een manier om wat familie te zien, en voor hen om de mini te zien. (En geen oppas te regelen.)

Het bracht ook hier wat luchtigheid. Niemand vond het gek, niemand stoorde zich aan zijn gedrag. Ook dit zou ik de volgende keer weer doen. Hij hoort erbij, wat we ook meemaken.

En jij? Zou jij je kind meenemen naar een ziekenhuis of begrafenis? Heb je dit wel eens gedaan? Zou je het weer doen?

Categorieën
opvoeden opvoedstijlen ouder zijn

De 3 beste tips voor het kiezen van een kinderdagverblijf

Een kinderdagverblijf kies je niet zomaar. Je brengt je liefste bezit daarheen. Ik ben een voorstander van kinderdagverblijven, maar ik weet ook dat er betere en minder goede zijn. Hier geef ik 3 tips om een kinderdagverblijf te vinden dat bij jou past!

Tip 1

Maak een afspraak en kom dan een kwartier te vroeg.

Om te weten hoe het er echt aan toe gaat op een kinderdagverblijf, wil je onaangekondigd komen. Maak dus een afspraak, zodat ze weten wanneer je komt. Kom vervolgens te vroeg.

Hoe de leidsters daarmee omgaan en wat je aantreft op de groep is vaak heel tekenend voor het kinderdagverblijf. Zijn ze geërgerd dat je te vroeg komt? (Moet je wachten?) Is het onrustig op de groep? Is het rommelig?

Dat is hoe de leidsters dus echt zijn. En hoe flexibel ze zijn als je een keertje onverwacht laat moet komen brengen of halen. Je ziet ook gelijk hoe druk het echt is op de groep, want dan is nog niet iedereen aan tafel gezet, omdat er een nieuwe ouder komt.

Tip 2

Let op het rumoer

Hoe drukker het lijkt op een kinderdagverblijf, hoe minder de leidsters het groepsproces begeleiden. Op een groep met kinderen hoort rust te heersen, geen onrust. Als het rumoerig is, met schreeuwende en huilende kinderen, dan voelt dit voor een nieuwe baby straks niet veilig. Luister niet alleen naar de leidsters op de groep waar je bent uitgenodigd, maar vraag een rondleiding door het hele pand. Kijk ook wat er gedaan is aan het stiller maken van de omgeving (kleedjes en gordijnen bijvoorbeeld).

Tip 3

Vraag naar het verloop van personeel

Meestal zijn mensen hier eerlijk over, want je komt er anders binnenkort toch snel achter. Verloop van personeel (veel leidsters in korte tijd) betekent dat er iets niet goed zit in de organisatie. Is er een goede reden? Laat die dan uitleggen, maar vraag ook hoe men denkt hier een oplossing voor te verzinnen.

Vraag ook naar het beleid als er mensen ziek zijn: is er altijd een bekende leidster op de groep? Ik heb zelf liever groepen die samengevoegd worden bij ziekte dan 2 invallers op de eigen groep. Zo weet je kind dat er altijd iemand is die ze kennen!

Heb jij nog andere tips om het ideale kinderdagverblijf te kiezen? Vergeet dan niet om ze hieronder op te schrijven!

Categorieën
opvoeden opvoedstijlen ouder zijn

Naar bed, naar bed! – Uitsteltactieken

De mini heeft natuurlijk precies door hoe hij ervoor kan zorgen dat hij nog niet hoeft te gaan slapen: nog een keer plassen, dorst, honger, nog een verhaaltje… Maar over één uitsteltactiek hou ik gemengde gevoelens: hij wil met mij praten.

Intiem

Bij veel beslissingen die ik on the spot moet nemen, denk ik: welke boodschap geef ik mijn kind als ik A doe of Z zeg? Dat maakt het moeilijk om met het praten-vraagstuk een antwoord te formuleren. Ik weet dat het een uitsteltactiek is, maar ik merk ook dat de mini wel erg geniet van onze gesprekjes.

Hij heeft het vaak over heel intieme en filosofische dingen (voor een drie-jarige dan): over dromen, naar school gaan, weg zijn van mama, emoties, jarig zijn en de betekenis van rituelen, nieuwe woorden, spannende gebeurtenissen…

Niet ontmoedigen

Dat gedrag wil ik eigenlijk niet ontmoedigen! Ik vertel hem vaak dat hij met mij altijd over alles mag en kan (en moet) praten. Het is heerlijk dat hij dat blijkbaar ook doet! Het moment is een beetje ongelukkig, maar de intimiteit van samen in het duister in een bed zitten maakt het ook wel makkelijk.

Of toch wel?

Toch denk ik wel eens dat ik het niet zou moeten toestaan, omdat de reden niet helemaal gewenst is. Ik denk alleen echt dat het voor hem een te grote drempel wordt als ik zijn gesprekken met mij aan banden leg. Dat is toch ook de tegengestelde boodschap van wat ik hem vertel?

Ik wil niet dat er een beperking (zoals niet na zeven uur ’s avonds) hangt aan onze diepgaande gesprekken. Ik wil dat hij mij uit bed belt met een probleem, als hij straks zestien is. Dan kan ik nu toch niet tegen hem zeggen: “Bedtijd, jongen, we gaan niet meer praten. ”

Heb jij dit probleem al? En wat zou je er zelf mee doen? Wat gaat er voor: vroeg slapen of een intieme discussie?

Categorieën
authentiek eten borst en fles opvoedstijlen

Borstvoeden – Maak het je gemakkelijk!

Borstvoeding maken voor je baby kost behoorlijk veel energie. Ook de soms langdurige voedingen en de gebroken nachten kunnen het heel lastig maken. Daarom hier 7 tips om borstvoeden gemakkelijker te maken!

Tip 1: Laat je helpen!

Dit is de allerbelangrijkste tip. Overschat jezelf niet, vooral in het begin. Geboorte geven kun je vergelijken met een marathon rennen, zonder vooraf te weten wanneer je moet beginnen en (afhankelijk van je ervaring) laat je in een staat achter waarin je moet herstellen van een klein auto-ongeluk. Echt: hoe goed je je ook voelt, doe het nog rustiger aan dan je denkt dat nodig is.

Als je een partner thuis hebt, laat die dan zoveel mogelijk helpen. Bijvoorbeeld door emmers thee en ander drinken voor je te halen, lekker eten voor je te koken en de stofzuiger te gebruiken. Wees niet te trots: je partner doet deze dingen voor jou; jij bent een melkfabriek.

Tip 2: Slaap bij je kind

Borstvoeding is eigenlijk heel natuurlijk. Niet natuurlijk is dat je kind ver van mama weg slaapt. Er is niet per se iets mee mis, maar als je erg wakker wordt van midden in de winter je bed uit moeten, dan is het een aanrader om dicht bij je mini te slapen.

Veiligheid is natuurlijk wel belangrijk, maar een aanschuifbedje (waarbij je mini zijn eigen bedje heeft, maar zonder belemmering naar je toe geschoven kan worden) is zeker een oplossing. Lees meer over veilig samen slapen bij La Leche League.

Tip 3: Natuurlijke borstvoedingshouding

Je kind de hele tijd met je armen naar je borst tillen, of voorover leunen om je tepel in die mond te krijgen is erg zwaar. Zoek op internet naar mooie plaatjes van liggend voeden: op de zij, of baby op je buik, zoals in het artikel van mothering.com.

Tip 4: Draag je baby

Je melkproductie wordt verhoogd door veel huidcontact. Je kan natuurlijk dagenlang in bed knuffelen, maar soms word je daar ook een beetje moe van. Om op een gemakkelijke, ergonomisch verantwoorde manier toch veel huidcontact te hebben is een draagdoek of een ergonomische drager erg fijn. Sommige mama’s krijgen het zelfs voor elkaar om in de drager te voeden (hoewel dat mijn mini en mij nooit is gelukt).

Tip 5: Behas en accessoires

Eigenlijk zijn dit een aantal tips in één. Wil je geen beha aan, omdat je dat vervelend vind zitten? (Vooral in het begin met stuwing… au.) Doe dat dan niet! Het is niet verplicht!

Zoek je een fijne voedings-beha? Kijk dan eens naar die van Mamae. Die gaan naar de zijkant open, zodat je nooit bloot zit. Verder kun je je kolfschildjes erin gehangen worden en liften ze grotere borsten een beetje, zodat je mini makkelijk bij de tepel kan.

Er zijn lintjes te koop om aan je beha-bandje te doen, zodat je onthoudt waar je het laatst gevoed had. Dat kan natuurlijk ook met een haarspeldje of een andere accessoire. Of met een armbandje, ring… noem maar op.

Tip 6: Maak een tasje met spullen

Verzamel alle spullen die je nodig hebt voor het borstvoeden in een leuk tasje. (Een tasje, niet een mandje: dan kun je het ook direct meegrijpen als je naar buiten gaat!) Ga je voeden en heb je iets nodig? Dan kan je partner (of andere hulp, kind, bezoek…) snel alle spullen die je wilt hebben naar je toe brengen.

In het tasje stop je bijvoorbeeld:

  • schone spuugdoekjes
  • natte baby-doekjes
  • tepelverzorging (zalf, medicijnen)
  • baby-zalf
  • schone zoogcompressen (er zijn ook goede wasbare!)
  • borstvoedingsketting of speelgoedje

Tip 7: Blijf niet tobben

Er zijn heel veel goede lactatiekundigen in Nederland. Deze zorg wordt ook grotendeels vergoed. (Het deel dat je zelf moet betalen is klein, als je dat vergelijkt met de 80 euro die je elke maand aan poedermelk kwijt bent.) Gebruik die kennis! Blijf niet tobben, maar laat je voorlichten en helpen. Wellicht kan de lactatiekundige net een andere houding aanleren, net een goed hulpmiddel of zalfje aanraden, zodat het zo makkelijk is als mogelijk.

Extra tip: Negeer de wereld

Als laatste tip, zou ik zeggen: negeer de wereld. Jij weet wat jij kan en wat jij wilt. Voel je niet bezwaard om in het openbaar te voeden, blote borst of niet! Doe bijvoorbeeld inspiratie op bij het Public Breastfeeding Awareness Project.

Heb jij nog andere tips? Schrijf ze hieronder in de comments!

Categorieën
opvoedstijlen ouder zijn

Baby’s horen niet te huilen

gehoorbescherming en speentjes nodig?

Volg dit blog ook op Bloglovin

Huilt jouw kind wel eens? Wist je dat het consultatiebureau vindt dat een kind wel een uur per dag mag huilen? Ik vind van niet! Als een kind huilt, dan is er iets. Als je kunt, moet je daar iets aan doen. Als het niet kan, dan kun je op zijn minst dichtbij zijn en troost bieden.

Dat ik niet de enige ben die daar zo over denkt, werd mij laatst op Facebook weer bevestigt. Daar kwam ik het bericht ‘Waarom Afrikaanse kinderen niet huilen’  (Engels) tegen.

Gedachtegang

In het artikel staat dat in Afrika de gedachtegang anders is dan hier. De norm in westerse landen is dat baby’s huilen, terwijl in Afrika de gedachtegang dat baby’s NIET huilen heerst. Dat zorgt ervoor dat we hier in Nederland aan het kind twijfelen als er gehuild wordt: het is een huilbaby. In Afrika zoeken ouders het direct bij zichzelf: aan welke behoefte heb ik niet voldaan? En zo denk ik daar ook over.

Ook hoe vaak en hoe veel een kind (borst)voeding nodig heeft wordt hier vaak onderschat:

  • Ja, als het warm is komt je kindje elk half uur voor een kleine voeding.
  • Nee, dat is niet raar.
  • Ja, dat is helemaal normaal.
  • Ja, ze doen het ook wel eens als het niet warm is.
  • Ja, ook midden in de winkel.
  • Nee, dat is niet chique.
  • Ja, dan loop je in het openbaar te voeden.
  • Ja, ze doen het ook wel eens elk half uur ’s nachts.
  • Ja, dat is allemaal loeizwaar om vol te houden.

Maar: ja, dat hoort bij ouder worden. En ja: daarom is samen slapen zo heerlijk, dan hoef je niet elk half uur je bed uit…

Laten huilen: OK, maar nooit alleen

Sommige dingen kun je niet oplossen door te voeden, verschonen of in slaap wiegen. Als je kindje pijn heeft bijvoorbeeld, dan kun je daar soms niets aan doen. Onze mini huilde ook wel eens, maar nooit in zijn eentje en nooit lang. Er was altijd één van ons die de mini vasthield en troostte met huidcontact zolang hij huilde. We hopen dat hij daardoor de boodschap kreeg: we kunnen je niet helpen, maar we zijn wel bij je.

Natuurlijk huilen ze wel eens

En soms, kan het gewoon niet anders dan even je kindje te laten huilen. Bijvoorbeeld als een broertje of zusje ook aandacht nodig heeft. Of als je in de auto zit en er gewoon echt even niets anders mee kan doen dan laten huilen tot je veilig thuis bent.

Maar het gaat om de gedachtegang. Dit moet de uitzondering zijn, niet de regel. Het is OK, dat je baby huilt, maar niet ‘normaal’, niet iets om te negeren.

Echte huilbaby

Ik ontken ook niet dat er echt huilbaby’s zijn. Soms is het niet te achterhalen waarom een baby nou precies huilt. Soms kom je daar na een paar jaar, of heel veel jaar alsnog achter, maar soms ook nooit. Toch denk ik niet dat dit ‘normaal’ is. Er is echt een reden dat de baby huilt: wat het ook is, hoe frustrerend het ook is dat je de reden niet kunt vinden.

Ik weet ook dat het omgaan met een baby die huilt heel moeilijk is en ik heb alle respect voor ouders die hier doorheen moeten gaan. Als het voor jezelf echt nodig is om de deur achter je huilende baby dicht te trekken: doen. Maar misschien kun je in plaats daarvan ook oppas regelen die het volhoudt om je baby toch huidcontact te geven ondanks het huilen? Of helpen gehoorbeschermers (en speentjes)?

Hoeveel huilt jouw kind? Vind jij dat normaal? Hoe lossen jullie dat op? Discussie welkom!