Eén van de beste regels om je kind te leren is dat iedereen hetzelfde eet. Als er geen keuze is, dan zijn veel kinderen toch sneller geneigd om eten te proeven dat ze nog niet eerder gehad hebben én om gevarieerder te eten. Als je niet elke dag komkommer kunt eten dan is het gemakkelijker om ook paprika te proeven. Ook voor ouders is het praktisch: je hoeft niet allerlei kleine dingetjes te koken voor je baby of kind. Toch zijn er ook voordelen van zo af en toe wat apart koken.
Een deel van je kind leren om goed te eten is hem of haar betrekken bij het koken van eten. Dat kan zelfs al met een baby. Hieronder vijf manieren waarop ik mijn mini betrek bij het eten koken.
Al eerder schreef ik over langzaam veranderen: over meer groenten eten en vaker vegetarisch eten. Ook op het gebied van biologisch eten maken we kleine stappen. Maar dat zijn wel de belangrijke stappen! Ik beschrijf hieronder hoe we langzaamaan steeds vaker biologisch eten.
Mijn eerste aanraking met biologisch eten kwam van één van mijn allerbeste vriendinnen, Cecile, de hoofdredacteur van Eigenwijs Blij. Zoals je in haar eigen verhaal over biologisch eten kunt lezen, was zij al heel vroeg betrokken bij biologisch eten.
Ik moet bekennen dat ik het de eerste vijf jaar vooral onzin vond. Maar ja, mijn vriendin is niet dom en altijd een belangrijke invloed voor mij geweest. Na een poosje ging ik er dus zelf steeds meer over lezen.
Het volgende grote keerpunt voor mij was het krijgen van een kind. Onwillekeurig wil ik de wereld zo goed mogelijk voor hem achterlaten. Ik wil dat hij net zoveel van de wereld kan genieten als ik. Ik gun het hem dat hij later kan zeggen dat zijn ouders hebben gedaan wat zij konden om de wereld te behouden. Daar hoort biologisch eten voor mij bij. En juist hierom ben ik ook meer groente gaan eten, zodat ik makkelijker vaker vegetarisch eet. Bovendien leert de mini zelf zo ook gemakkelijker eten.
Hoe erg het ook is, dat we net iets meer inkomen hebben maakt het veel makkelijker om biologische producten te kopen. Supermarkten hebben bovendien de trend biologisch erg goed opgepakt en de aanbiedingen van biologische groenten zijn tegenwoordig erg goed en niet duurder dan andere groenten. Dit maakt het mogelijk om het ook vol te houden steeds meer biologisch te eten.
Omdat we vaker vegetarisch eten, hebben we ook niet veel last van het dure biologische vlees. Per week geven we ongeveer 5 euro meer uit dan we voorheen deden, maar dan eten we zeker 2 avonden geen vlees. Ik moet toegeven dat als we wel vlees eten, dit niet altijd biologisch is. We kopen wel zo diervriendelijk als het budget die maand toelaat.
Ik koop ook vaak streekproducten. Die zijn niet altijd biologisch, maar door minder vervoer toch ook al behoorlijk duurzaam. Bovendien steunen we dan de mensen in onze buurt; een fijn idee.
Ons proces is nog niet af. We hebben geen auto en kunnen niet zomaar een deel van de groothandel of in Duitsland inkopen, om de kosten wat te drukken. Maar we leven wel al heel bewust en waar het kan, als er een aanbieding is, of waar het lekkerder is kopen we biologisch.
Wil je meer van mijn stukjes over bewust leven lezen? Kijk dan bij mijn artikelen op Eigenwijs Blij!
Toen ik begon te lezen was ik nogal sceptisch; weer een boek over gezond eten… Maar het leest verrassend gezellig weg en geeft ondertussen nog heel nuttige tips ook! Tegelijkertijd is het ook een verrassende en openbarende kijk op hoe de Amerikaanse (en Franse) eetcultuur in elkaar zitten. Dit is wat ik meeneem van het boek: French kids eat everything. Zoals beloofd, is hier mijn samenvatting en recensie!
Al eerder schreef ik over langzaam veranderen. Soms is niet iedereen in het gezin overtuigd van het nut van een verandering. Zelf beginnen en dan de rest langzaam meenemen heeft vaak het meest effect.
Ook over hoe en wanneer je mini moet gaan eten zijn veel tegenstrijdige berichten. Je begint met 4 maanden, of pas als ze zelf kunnen zitten. Je geeft puree en dan steeds vaster voedsel, of juist direct stukjes. Maar waar komen al die regels nou vandaan?
Het hoeft niet heel moeilijk te zijn om een leuke lunch mee te geven. De lunch op de foto was voor mij gemaakt. Het lijkt kinderachtig, maar mijn collega’s wilden ook allemaal wel zo’n lieve, mooie lunch! Zo maak je het.
Het is altijd fijn om groenten toe te voegen aan een maaltijd, al is het maar een blaadje sla. Voor kleine kinderen is komkommer of sla op een boterham met smeerkaas een goed idee: dat smaakt niet te sterk en door de kaas plakt de groente vast.
Dat is simpel. Er is genoeg veganistisch broodbeleg!
Experimenteer eens met wat extra’s op je brood: ham met mierikswortel, kaas met mosterd, humus met sambal… de mogelijkheden zijn eindeloos!
Alle recepten op Authentiek Ouder zijn per toeval zo ontstaan in onze keuken. Meestal door dingen te combineren uit de reclame. De successen staan hier, de mislukkingen vergeten we gewoon weer snel. Als een recept is aangepast uit een boek, dan staat de bron erbij.
De recepten van Authentiek Ouder zijn niet geschreven door een diëtist en het is niet de bedoeling om je voor te schrijven hoe je moet eten. Maak je je zorgen over hoe gezond jij en je kind eten? Neem dan contact op met een professional of je huisarts.
Het is grappig, maar door zélf te veranderen, zijn ook de gewoonten van mijn gezin veranderd. Meer groente gaan eten is daar een voorbeeld van.
Ik hou niet van fruit. Mijn partner ook niet. Gelukkig hoeft dat ook niet! Sterker nog, groente eten is gezonder voor je. Wil je dus gezonder eten als gezin, voeg dan vooral meer groente toe. Je kunt die onbeperkt eten, in tegenstelling tot fruit.
Toen ik ophield met borstvoeding geven kwam ik opeens heel veel aan: wel een halve kilo per week. Ik vergat om minder te eten, terwijl ik de calorieën niet meer kwijtraakte aan melk maken. Voor mij was het een goede oplossing om tijdens de lunch minder calorieën te gaan eten. Om toch genoeg te eten te hebben, maakte ik salades voor mezelf. Als je een half uur knaagt op rauwe groenten, heb je daarna geen honger meer. En het is geen ongezonde manier om gewicht te verliezen.
Ik was er dus helemaal niet op uit om de mini meer groente te laten eten! Maar ik maakte de salades aan de ontbijttafel klaar, vanwege de gezelligheid. Natuurlijk wilde de mini steeds iets proberen van wat ik maakte. Nu is het bijna gewoon dat hij een paar stukken groente eet bij het ontbijt: het staat gewoon op tafel; ik eet er wat van, hij eet wat hij lekker vindt. Daarna eet ik dan groente als lunch.
In het weekend maak ik geen lunchsalades, maar ik stop wel groente op mijn eigen boterhammen. Ik maak dus hele lekkere sandwiches. Dat wil de mini ook graag! Zo eet hij bij de lunch in het weekend ook groente.
Dit is niet snel gegaan. Ik deed het voor mezelf, maar na ongeveer een half jaar zag ik de verandering bij de mini en ook een beetje bij mijn partner. Ik denk dat de sleutel tot succes hier ook is dat er geen druk stond op de anderen om dit te gaan doen. Nog beter, er was geen sprake van: doe wat ik zeg. Dit is echt het bewijs dat ‘doe wat ik doe’ heel succesvol kan zijn!
Eet jij al groente bij het ontbijt? Of bij de lunch? Wat wil je zelf veranderen?
Ik hou zelf erg van lasagne, zeker als hij heerlijk zelfgemaakt is door mijn lieftallige huisman. (Hij kan namelijk heerlijke bechamelsaus maken!) Het lijkt ook goed kindereten, maar veel Rapley-kinderen vinden het fijner om eten los van elkaar te eten. Daarom hier een recept voor de-constructed lasagne voor de mini en gewone voor jezelf. In 30 minuten ovenklaar en dan hoef je alleen nog te wachten! Wij maken meestal genoeg voor 2 dagen.
voor de rode saus
voor de witte saus
en verder
Omdat ik ongeduldig ben, begin ik met de béchamelsaus, zodat ik daar nog het geduld heb om netjes erbij te blijven staan.
Je kunt dit wegzetten tot je het nodig hebt.
Maak daarna de rode saus.
Voor je mini heb je nu een bordje met pasta, rode saus, eventueel wat witte saus en een hamburgertje; een de-constructed lasagne.
Als je het gehakt weglaat, is de rode saus veganistisch. De boter kan natuurlijk plantaardig. Ik vermoed dat de melk te vervangen is door soja-kookroom.
Ik ben fan van een flink gekruide rode saus, wat natuurlijk prima kan, nadat je wat voor je mini apart hebt gehouden. Balsamico-azijn geeft ook veel smaak, maar is niet voor iedereen.
Alle recepten op Authentiek Ouder zijn per toeval zo ontstaan in onze keuken. Meestal door dingen te combineren uit de reclame. De successen staan hier, de mislukkingen vergeten we gewoon weer snel. Als een recept is aangepast uit een boek, dan staat de bron erbij.
De recepten van Authentiek Ouder zijn niet geschreven door een diëtist en het is niet de bedoeling om je voor te schrijven hoe je moet eten. Maak je je zorgen over hoe gezond jij en je kind eten? Neem dan contact op met een professional of je huisarts.
Als je je door de berg ‘regels’ over eten hebt heengewerkt, kun je een eigen mening vormen. Hier vertel ik hoe wij omgingen met Rapley, waarom wij dit kozen en wat wij er zo prettig aan vonden. Maar ook hoe wij afweken van ‘puur’ Rapley.
Persoonlijk kozen wij voor en enorme mengelmoes van stijlen en richtlijnen. Net wat er voor ons goed uitkwam. Toen onze mini klein was, was de richtlijn vanuit het consultatiebureau ook nog 6 maanden als start van de bijvoeding. Pas recentelijk is dat weer naar 4 maanden gezet.
In het begin ging de borstvoeding heel goed, dus er was geen reden daarmee te stoppen. Vooral ook omdat borstvoeding gewoon goedkoper is. Ik maakte het mezelf dus makkelijk, om zo lang mogelijk te kunnen borstvoeden.
Wij waren heel blij met pas beginnen met bijvoeden rond 6 maanden. Ik hoor nog de kindjes op het kinderdagverblijf half stikken in met een lepel ingegoten perendrab, omdat ze nog in een wipstoeltje liggen en niet rechtop zitten. Dat was ook de reden dat Rapley ons erg aansprak: eerst zitten, dan zelf dingen in je mond stoppen.
Als bijkomend voordeel, kun je met Rapley gewoon allemaal tegelijk eten. Je hoeft niet eerst je kind te voeren, alvorens je eigen koud geworden eten te eten. Daar was ik ook echt te hongerig voor.
Ook het niet hoeven maken van babyhapjes was een enorme opluchting. We hebben heus wel eens een potje babyvoeding uit de winkel geprobeerd, maar die keurde onze mini steevast af. Als wij dan zelf een hap namen, wisten we ook waarom. Het is niet lekker. Wat je ook neemt, er zit een soort verbrand smaakje aan en dat is gewoon vies.
Dus kookten we zelf gewoon zonder zout en kreeg de mini min of meer wat wij aten. Zolang ik nog borstvoeding gaf, vond ik alle eten lekker, dus voor mij maakte het ook niet uit. Als we zelf zin hadden in iets pittigs of sauzigs, kreeg onze mini dat ‘deconstructed’. Daar heeft hij nog steeds een grote voorliefde voor, trouwens. Bijvoorbeeld als we lasagne eten.
Ik vond het zelf ook prettig dat de mini in het begin niet zo heel veel at en nog behoorlijk bij mama dronk. Dan weet je zeker dat je je geen zorgen hoeft te maken over wat hij binnen krijgt, want alles wat hij nodig heeft zit erin.
Overigens, tot ongeveer 12 maanden heeft een kind niet per se bijvoeding nodig, zolang er voldoende melk van goede kwaliteit tot zijn beschikking is. Als je dat weet, kun je vrij relaxed omgaan met wel en niet eten, wat (zo zeggen de Rapley mensen) kinderen weer wat minder kieskeurig maakt op de lange duur.
Toch merkten we op een gegeven moment dat de mini gewoon te moe was om nog zelf meer eten in zijn mond te schuiven, maar echt nog niet klaar was met hongerig zijn. Op die momenten prakten of pureerden we wat hij over had en lepelden het zijn mond in. We voerden dus wel, ondanks dat we Rapley deden. (Bijvoorbeeld als we de Pangasius-stamppot aten.)
Heel kort over lepelen: er zijn dus 2 manieren om eten je mini in te krijgen met een lepel. De eerste is wat je geneigd bent te doen: de lepel naar de mond brengen. De tweede manier is het kind zijn hoofd naar de lepel laten bewegen. Als het lukt, raadt ik sterk de tweede manier aan; zo houdt je mini wel zelf controle over wat er in zijn mond gaat.
Toch, omdat hij het grootste deel van de tijd zelf at, hoefden wij bijna niet te voeren. Ik merk dat ik dat persoonlijk fijn vindt, omdat ik gewoon niet het geduld heb om een kind te gaan zitten voeren. Je neigt dan ook sneller naar een kind eerst eten geven en dan pas samen echt eten. Wat me dan weer niet zo handig lijkt voor de ontwikkeling van gezonde gewoonten.
Uiteindelijk hebben wij bijna geheel onze eigen manier gevonden. Ik denk dat dat ook de sleutel is: het zoeken van je eigen weg, naar dingen die bij jouw gezin passen. Maar ik ben wel nieuwsgierig naar jullie weg!
Hoe doen jullie het? Is dat anders dan je van tevoren had gedacht?